ابوریحان بیرونی در کتاب تحقیق ما للهند ص 49 مطلبی را از معاویه نقل می کند که این حقیقت تاریخی دود را از سر هر مسلمانی بلند کرده و عرق را بر پیشانی پیروان او می نشاند.
آنچه ابوریحان می نویسد این است که در سال 53 هجری معاویه بتهای زینت شده ای را برای پرستش به هند صادر می کرد!!
اینکه معاویه با آن شخصیتی که ما از او در تاریخ سراغ داریم دست به چنین کاری می زده هیچ جای تعجب ندارد. شگفت انگیز این است که چنین کسی نام خلیفة الرسول را بر خود نهاده و عده ای قربة الی الله سر به طاعت او سپردند و تا همین الان هم از او به قداستی در حد پیامبر صلی الله علیه و آله یاد می کنند.
آن پیامبری که از مهمترین اقداماتش مبارزه با بت و بت پرستی و دعوت بت پرستان به آیین یکتا پرستی بود آیا می تواند جانشینی چنین متضاد و متعارض داشته باشد؟
به نظر شما این جای تعجب ندارد؟
نمی دانم از کجای قرآن و سنت در می آورند که می شود یه عده آدم بی گناه را فقط به خاطر عقیده، سینه دیوار گذاشت و به گلوله بست و یا کف زمین خواباند و سر برید.
عقبه اینها از خط مقدمشان هم بی منطق ترند. مفتی هایشان در وجوب قتل شیعیان آروغ ها زده اند اما جالب اینکه بر ضد صهیونیسم، این دشمن قسم خورده اسلام و مسلمین حتی یک فتوا هم نمی توانید از آنها پیدا کنید. اگر هم یکی از این طایفه دست به چنین کاری بزند بی درنگ سر از زندان در می آورد. آنچه در جنگ لبنان و غزه گذشت این حقیقت را بیش از پیش بر همگان روشن ساخت.
به نظر می رسد برای جمع بین این حقیقت باطنی وهابیها و آن نماز و قرآنی که به بازی گرفته اند لازم است تعریفی برازنده ارائه دهیم تا بتواند تصویری صحیح از آنها در ذهن شنونده ایجاد کند.
نظر شما در مورد این تعریف چیست؟
وهابی: صهیونیست قرآن به دست