ابوریحان بیرونی در کتاب تحقیق ما للهند ص 49 مطلبی را از معاویه نقل می کند که این حقیقت تاریخی دود را از سر هر مسلمانی بلند کرده و عرق را بر پیشانی پیروان او می نشاند.
آنچه ابوریحان می نویسد این است که در سال 53 هجری معاویه بتهای زینت شده ای را برای پرستش به هند صادر می کرد!!
اینکه معاویه با آن شخصیتی که ما از او در تاریخ سراغ داریم دست به چنین کاری می زده هیچ جای تعجب ندارد. شگفت انگیز این است که چنین کسی نام خلیفة الرسول را بر خود نهاده و عده ای قربة الی الله سر به طاعت او سپردند و تا همین الان هم از او به قداستی در حد پیامبر صلی الله علیه و آله یاد می کنند.
آن پیامبری که از مهمترین اقداماتش مبارزه با بت و بت پرستی و دعوت بت پرستان به آیین یکتا پرستی بود آیا می تواند جانشینی چنین متضاد و متعارض داشته باشد؟
به نظر شما این جای تعجب ندارد؟